Natalia Govorukhina, promovenda aan de Rijksuniversiteit Groningen (RUG), bestudeerde een aantal verschillende benaderingen om biomerkers te verkrijgen uit bloed- en urinemonsters met hoge eiwitconcentraties. Haar onderzoek bevestigt dat de studie van eiwitten (proteomics) nog in de kinderschoenen staat en dat er het nodige te verbeteren valt aan gebruikte onderzoeksmethodes. Bovendien blijkt proteomics op praktische problemen te stuiten. Zo wordt voor de zoektocht naar biomarkerpatronen voor onder meer het diagnosticeren van kanker bij voorkeur plasma of serum en urine gebruikt, omdat dit eenvoudig is af te nemen van patiënten of gezonde controles. Nadeel is echter dat de lage concentratie van biomerkers in een eiwitrijke matrix het extraheren van relevante merkereiwitten sterk bemoeilijkt. Complicerende factor is dat de preanalytische fase (bijv. procedures voor monstername en monstervoorbewerking) ook effect hebben op het serum-proteoom. Govorukhina paste verschillende analytische technieken toe om de gevoeligheid te vergroten en bekeek eveneens de invloed van de stollingstijd op het proteoom. De meeste eiwitten bleken niet beïnvloed te worden door deze factor, behalve dan eiwitten die direct betrokken zijn bij stollingsprocessen. Tot slot analyseerde zij serummonsters van voor en na de behandeling van patiënten met verschillende stadia van baarmoederhalskanker. Deze data werden bewerkt en geanalyseerd. Govorukhina vond geen grote verschillen in het serum-proteoom, maar wel subtiele veranderingen in de eiwitsamenstelling. Met haar onderzoek toont Govorukhina aan dat de beschreven methodes toepasbaar zijn op lichaamsvloeistoffen met een complexe samenstelling, zoals serum.
