Dat laboratoria die coronateststraten exploiteren een goed jaar achter de rug hebben zal niemand verbazen. Ten eerste werd er met de pandemie een compleet nieuwe markt aangeboord. Ten tweede betaalt de overheid vorstelijk om voldoende overcapaciteit te kunnen generen. Nadat Nederland lang kampte met ondercapaciteit en er in het begin slechts mondjesmaat getest kon worden, is de situatie na vorige herfst drastisch veranderd. Het giga-coronalab van Eurofins in Rijswijk alleen al, dat in december opende, kon begin dit jaar meer dan 50.000 testen per dag aan als het moest.
Wel vielen ze buiten de boot bij de recente Europese aanbesteding, die hangende de uitkomst van een tegen de staat aangespannen proces, de eer gunde aan een samenwerkingsverband rond LabMicta en het Belgische Synlab. De lucratieve deal is in deze nieuwe aanbesteding wel van de baan, maar de circa 2 miljard die met de testen gemoeid is, blijft superinteressant. Wie de labwereld kent, weet dat je niet ‘even’ opschaalt. De overheid ontkomt er dus niet aan deze dienstverleners een standaardbonus uit te keren.
Ik heb nog weinig kritische beschouwingen langs zien komen over de uit de klauwen gelopen kosten voor het testen. Dat is in België wel anders. Daar is een rel ontstaan vanwege de vorstelijke bedragen die aan coronatestlaboratoria uitgekeerd zijn. De media kopten met een ‘Labo’s wonnen een corona-jackpot van 20 miljoen’. Inderdaad een niet misselijk bedrag voor coronatesten die nooit zijn uitgevoerd. Vooral de universitaire labs schijnen spekkopers geweest te zijn. Daar gingen miljoenen heen voor onuitgevoerde testen en naar verluidt betaalde de federale overheid ook te veel voor de testen die wél geanalyseerd werden.
Dat het lucratief is, blijkt uit het feit dat de acht private laboratoria die vorig jaar de meeste PCR-testen deden, 28 miljoen euro extra op hun bedrijfswinst boekten en hun winstmarge met 5 procent opkrikten. De universitaire laboratoria waren echter slimmer en zetten een testplatform op dat snel veel extra testcapaciteit moest genereren. En u raadt het al, de overheid moest eerst fors in de buidel tasten voor die superlabo’s. Om kort te gaan haalden de universiteitslabs zelden zelfs de minimaal afgesproken analyseaantallen, maar er kwam wel elke maand 720.000 euro binnen.
Ook in juni toen enkele labs slechts honderden tests per dag bleken te halen. ‘De corona-brandweer moest paraat staan’ is ook hier uiteraard het excuus voor de exorbitante vergoedingen – en de labs hebben hier ook een punt – maar in de Belgische politiek is hier het laatste woord nog niet over gesproken. Ben benieuwd hoe deze cijfers voor Nederland eruitzien, komt u maar op, kamervragen zullen dan wel snel volgen…
