Corona is here to stay? Komen we er ooit nog vanaf? Het lijkt wel een chronisch probleem te worden, deze pandemie. Het virus verspreidt zich slim en flexibel door de wereldpopulatie, past zich daarbij aan, en lijkt steeds virulenter te worden. We hebben nu de Engelse variant, de nog besmettelijker Braziliaanse variant, de Zuid-Afrikaanse variant en sinds kort ook de Bretonse variant.
Het nieuwe coronavirus mag je een jaar na de eerste, grote uitbraken in Europa dan ook gerust het oude coronavirus noemen. Het gaat zo hard met de mutaties en de opkomst van besmettelijkere varianten, dat het zelfs met een stevig vaccinatieprogramma in elk geval tot mei nog dweilen met de kraan open is. Ondertussen blijft de druk op de zorg onverminderd hoog, en daarmee ook de druk op al die labs die dagelijks de vele PCR-testen uitvoeren op aanwezigheid van Covid-19.
Interessant is dat vrijwel heel Nederland zo langzamerhand wel bekend is met de term ‘PCR-test’, zo ingeburgerd is die geraakt. Dat betekent echter nog niet dat begrepen wordt wat PCR-en inhoudt. Illustratief was de berichtgeving rond de ontdekken van de nieuwe Bretonse variant. Die zou niet met de huidige PCR-test opgespoord kunnen worden. Dat klopt, want als je die test uitvoert met monsters zonder virus, dan vind je natuurlijk niets.
Deze variant uit Bretagne blijkt zich namelijk dieper in de luchtwegen op te hopen waar de swab niet komt, maar wordt bij invasieve monstername wel degelijk opgepikt en geeft dan bij de PCR-test gewoon een positief testresultaat. Dat blijkt moeilijk uit te leggen aan het grote publiek. Het nieuws over de Bretonse variant leidde al snel tot verwarrende berichtgeving. Het viel me op dat de begrippen testen en bemonsteren — voor laboratoria zo klaar als een klontje — door leken door elkaar gehaald worden.
Er werd in het nieuws gesuggereerd dat er nu ook een coronavirus rondwaart dat zich aan ons zicht onttrekt, omdat het zich niet laat testen, en zo tot superspreading-events kan leiden. Dat is gelukkig niet juist, maar zorgelijk is deze ontwikkeling wel. De geruststellende constatering dat ook dit virus gewoon detecteerbaar is met de huidige Covid-19-testen, lost immers niet het probleem van de lastige monstername op. Als je longpuncties moet gaan nemen om een virus aan te tonen, wordt grootschalig testen wel heel erg lastig.
Ik ben zeer benieuwd hoe het met de pandemie nu verder gaat. Nu het erop lijkt dat we hier in Europa tegen de zomer de gewenste vaccinatiegraad eindelijk gaan bereiken, zal het leven hier gaan normaliseren. Ondertussen is er in grote delen van de niet-Westerse wereld niet of nauwelijks begonnen met de vaccinaties. Dat geeft het virus de kans om verder te muteren, met het risico op het ontstaan van gevaarlijker mutanten die onze bescherming kunnen omzeilen. Ik ben er nog niet gerust op.
Met zijn allen zijn we corona-moe, maar voorlopig zijn we niet van dit probleem af en zullen de wekelijkse testuitslagen het nieuws en beleid blijven domineren. Laboratoria blijken daarbij een cruciale schakel om onze maatschappij zo veilig mogelijk te laten functioneren en van het slot te halen.
