Koen van der Maaden van het LUMC ontwikkelde een nieuwe strategie om vaccins met micronaalden in de huid in te brengen. De techniek bestaat al tien jaar, maar de methoden zijn nog weinig efficiënt. Hij maakte naalden die een vaccin goed binden in een licht zure oplossing en makkelijk afgeven in een neutrale omgeving – zoals de huid. Deze benadering is nieuw, en in principe bruikbaar voor verschillende vaccins en medicijnen. Het oppervlak van de micronaalden bevat een ultradunne coating met een vaccin. In de huid komt het vaccin vrij en wekt het een immuunreactie op.
Van der Maaden heeft een patent gekregen op deze nieuwe benadering – micronaalden met een zuurgraad-afhankelijke elektrische lading. Hoewel toepassing nog ver weg is heeft de methode perspectief. Het belangrijkste voordeel is dat het vaccin of geneesmiddel een droge vorm heeft. Zo is het veel langer houdbaar, ook ongekoeld, dan een vaccin of geneesmiddel in oplossing. Een ander voordeel is dat micronaalden alleen door de bovenste huidlaag, de dode hoornlaag, prikken. Ze raken geen zenuwbanen en bloedvaten zodat injectie pijnloos is en zonder ongemak. Micronaalden hoeven niet duurder te zijn dan conventionele injectienaalden.
Om de naalden een zuurgraad-afhankelijke elektrische lading te geven, dompelt Van der Maaden ze tijdens zijn onderzoek eerst onder in een agressief ‘piranhamengsel’ van zwavelzuur en waterstofperoxide. Met nog een paar tussenstappen bindt hij er dan pyridinegroepen aan die positief zijn in een zuur milieu. Op deze ondergrond laadt hij tenslotte een negatieve eiwit. Hij probeerde het uit met het eiwit ovalbumine (een modelvaccin). Dat bond uitstekend aan de naalden. In menselijk huidweefsel verloren de pyridinegroepen hun lading en kwam de ovalbumine goed vrij. Bij muizen wekte het zo toegediende eiwit een immuunreactie op zoals een vaccin behoort te doen.
